Сулаймон қарори

Икки нафар йўлдан адашган аёл шоҳ Сулаймоннинг ҳузурига келиб, дийдиё қилишди,улардан бири деди:

-Эй, Олампаноҳ!Мен ва мана бу аёл иккимиз бир уйда яшаймиз.Унинг кўзи ўнгида шу уйда кўзим ёриди.Мен туққанимдан сўнг уч кун ўтгач бу аёл ҳам фарзанд кўрди.Бу уйда фақат иккимиз бирга эдик, бошқа бегона йўқ эди:уйда иккимиздан бўлак бўлмаган.Бу аёлнинг гўдаги тунда ўлиб қолди, чунки аёл уни уйқусида босиб ўлдириб қўйган. Тун пайти ухлаб ётганимда боламни қўйнимдан олиб бағримга ўлган фарзандини тутган, мени боламни эса ўз кўксига олган.Эрта тонг ўғлимни эмизмоқчи бўлганимда у ўлиб ётарди.Унга эрталаб разм солиб қараганимда эса у мен туққан чақалоқ эмаслигини англадим.

Бошқа аёл ҳам деди:

-Йўқ,менинг ўғлим тирик, сенинг ўғлинг ўлган.

Буниси эса унга жавоб қайтарарди:

-Йўқ, сенинг ўғлинг ўлган, менинг ўғлим тирик.

Улар шоҳ қаршисида шуларни такрорлашарди.

Шунда шоҳ деди:

-Буниси “Менинг ўғлим тирик, сеники ўлган “ дейди,униси эса” Сеники ўлган, меники тирик” дегани деган.Ва шоҳ яна сўз қотди- менга шамширни берингиз.

Шоҳга шамшир келтиришди.Шоҳ деди:

-Тирик гўдакни иккига бўлакланг, бир бўлагини унисига, иккинчисини бунисига тутқазинг.

Шунда боласи тирик бўлган аёл ичи—кети ўғлига раҳм-шафқатдан жунжикиб, титраганча деди:

-Эй, Олампаноҳим! Гўдакни тириклигича унга топширинг, зинҳор бўлакламанг.

Нариги аёл эса вайсарди:

-Менга ҳам сенга ҳам бўлмасин, бўлиб ташланг.

Шоҳ эса деди:

-Болани бу аёлга беринг, уни ўлдирманг.Бу аёл унинг онасидир.

Шунда бутун бани Исроил шоҳнинг мазкур ҳукмидан воқиф топди:шундан эътиборан шоҳдан ҳадиксирашди, зотан ҳукм чиқариш учун унда Тангри донишмандлигини кўришганди.