Oct 23, 2022
Тарбиячи боғчада болакайга пойабзалини кийдиришга кўмаклашмоқда. Оёқ пойабзалга қийин, қисилиб кирарди. Ниҳоят қиз иккинчи пойабзални кийдирганида кичкинтойдан садо келди:
- Вой, бу бошқа оёққа кийгизилди.
Чиндан ҳам, ўнг пойабзал чап оёқда, чапи ўнгда эди.
Пойабзални ечиш кийғазишдан ҳам машаққатли бўлиб чиқди...
Қиз пойабзални ўнгини ўнгига кийдираркан, ўзини зўрға ушлаб турарди. Ва бола шунда яна тилга кирди:
-Бу менинг пойабзалим эмас.
Қиз бақирмаслик, ҳатто ҳайқириб юбормаслик учун тилини куч билан тишлади. Пойабзални оёқдан тортиб олишга яна тимирскиланди. Ҳаммасини бажариб бўлганида, бола деди:
-Бу акамнинг пойабзали. Ойим менга уни кийишга мажбурлади...
Тарбиячи қиз нима қиларини билмасди- йиғласинми ё кулсинми? Бор сабрини тўплаб, пойабзални ахийри барибир кийгизиб бўлди ва сўради:
-Қўлқопларинг қани?
Бунга бола шундай жавоб қилди:
-Уларни пойабзални ичига солгандим.
