Аёл ифори

Света метро вагонига кирди. У жудаям ҳориган-иш куни оғир ўтганди.
Оёқлари зирқираб, боши оғриётганди.
У бира тўла икки сменада ишлаганди, ювинмасдан, ухламасдан.
Иссиқдан нафаси қисилди. Света қалпоғини ечган бўларди, бироқ боши кир, бунга ноқулай эди.
Вагон тиғиз пайтда эмасди, лекин бўш жой учрамасди.
Света тутқични ушлаб, тик турарди.
Қаршисида ҳассасини ушлаб бир йигит ўтирарди.
У кўзи ожиз эди ёки нимқоронғу кўрарди., кўзойнаги силжиб, остидан диққатли мураккаб нигоҳ қадалди.
Тўсатдан у ирғиб туриб, Светага ўз жойини имлади. Уни бекатида тушяпти деб ўйлаб, у ўтирди. Аслида йигит ҳали манзилига етиб келмаган, шунчаки жойини бўшатганди.
-Уят эмасми сизга?-муҳокама оҳангида сўради ёндаги кекса бир аёл, бақироқ овози вагон шовқинини буркади-ногиронни турғизиб юбордингиз-а?
-Қани ўша ногирон? Ҳеч қанақа ногиронни кўрмаяпман. Мен ўз ўрнини аёлга бўшатиб берган чинакам эркакни кўриб турибман,-ишонч билан жавоб берди Света ва йигитга қараб қўшимча қилди.-Раҳмат сизга.
Кўзи ожиз йигит юзида табассум югурди.
-Сизга ҳам раҳмат. Мен хира кўраман, лекин сиздан шу қадар муаттар ҳид тараляптики, ишончим комил-Сиз тенги йўқ гўзалсиз!
Света кулимсиради, уялганча эски қалпоғини тўғирлади, гўё ноз қилгандек пешонасига туширди.

Ҳеч қандай ташхис ҳақиқий эркакни беркитолмайди.
Ва ҳеч қандай қалпоқ асл аёл латофатини ёпишга қодир эмас.

О. Савельева