Apr 19, 2021
15 йил муқаддам шифокорлар хонасига қабул бўлими ҳамшираси чопқилаб келди:
-Иккинчи операцион хонага аҳволи жуда оғир бемор келтирилди,-деди.
Мен у ерга отилдим, бригада ҳам ҳозирланди, столда олти яшар чамасидаги қизча ётарди. Кийиниш, қўлларимни стериллаш чоғида, йўл-йўлакай тафсилотларни билиб олдим. Тўрт кишидан иборат оила автоҳалокатга учраган. Ота, она ва эгизак- ўғил ва қиз фарзандлар.
Энг кўп қизча жабр чеккан: зарба бола ўтирган орқадаги ўнг эшик тарафидан бўлган.
Ота-онаси ва акаси деярли зарар кўришмаган, таналарида шунчаки тирналиш ва қонталаш излари бор эди. Уларга жойида ёрдам кўрсатилганди.
Қизчада эса синишлар, ботиқ лат ейиш, йиртиқ жароҳатлар эди ва у кўп қон йўқотганди.
Икки дақиқадан сўнг қон таҳлили ва бир хабарни ҳам етказишди, айнан зарур учинчи ижобий қон гуруҳи бизда йўқ эди. Вазият қалтис - қизчанинг аҳволи оғир, ҳар бир лаҳза ҳаётга тенг эди. Зудликда ота-онаси қони текширилди. Отасида-иккинчи, онасида-тўртинчи гуруҳдаги қон. Эгизак акачаси ҳақида эслаб қолишди, албатта, шубҳасиз унда учинчи. Улар қабул бўлимида ўтиришарди. Онаси кўзи тўла жиққа ёш, отасининг ранг қути ўчган, болакайнинг нигоҳи эса азобли боқарди. Унинг кийими синглисининг қонига буткул беланганди.
Мен бола кўзларига янада тик қараб сўзлашиш учун яқинроқ ўтирдим.
- Синглинг жудаям ёмон жароҳатланган,-дедим унга.
--Биламан,-деди бола ҳиқиллаб ва муштчаси билан кўзини артди.-Тўқнашганда у кучли урилиб кетди. Уни тиззамда ушлаб турдим, у йиғлаб, жим бўлиб ухлаб қолди.
-Уни қутқаришни истайсанми? Унда биз сендан синглинг учун қон олишимиз керак.
У йиғлашдан тўхтади. Атрофга ўйчан аланг-жаланг қаради, чуқур нафас олди-да, бош ирғади.
Мен ҳамширани имлаб чақирдим.
-Бу Света хола бўлади. У муолажа хонасига олиб бориб, сендан қон олади. Света хола буни жуда яхши эплайди, унчалик оғримайди.
- Майли,-деб бола оғир хўрсинди ва онасига ўгирилди.-Ойижон, сизни яхши кўраман. Сиз энг яхши ойисиз.-Кейин эса отасига,-Дада, сизниям яхши кўраман. Велосипед учун раҳмат.
Света уни етаклаб кетди, мен эса операция хонасига чопдим.
Қизчани операция хонасига ўтказишгач, шифокорлар хонасига қайтдим. Муолажа хонасида кичкина қаҳрамонимиз каровотда ётганини пайқадим. Света қон олгач дам олдириш учун уни ўраб қўйганди. Унга яқинлашдим.
-Катя қани?-сўради болакай.
-Ухлаяпти. Энди у соғайиб кетади. Уни асраб қолдинг.
- Мен энди қачон ўламан?
-Яқинда эмас, жудаям қариб қартайганингда.
Бошида унинг сўнгги саволини унчалик англаб етмадим, бирдан миямда нимадир ярқ этгандек бўлди. Бола ундан қон олишгач, ўламан деб ўйлаганди. Шунинг учун ота-онаси билан видолашганди. У юз фоиз ўлишига ишонганди. У чинакамига синглиси учун ўз ҳаётини тиккан.
Тушуна олдизми у қандай жасорат кўрсатганини?! Энг асл.
Орадан кўп йиллар ўтди, бу воқеани эслаганимда ҳар сафар вужудимда алланечук титроқ уйғонади.
М. Павлинкина.
