Sep 07, 2024
Ўтган асрнинг 80-йиллари охири ўсмирлик йилларда "Шарқ юлдузи" журналида ёш шоир Мақсуд Бекжоннинг "Кундалик эҳтирослар" номи билан туркум шеърлари эълон қилинди. Айнан "Кундалик эҳтирослар" шеъри жудаям қисқа бўлиб, назмдан кўра насрнинг ашаддий ишқибози бўлган мендек ҳарфхўр йигитчани негадир ўзига хос кайфияти билан ром этганди. Аслида бу шеър менинг ҳам кундалик эҳтиросу ҳиссиётимни ифода этган, кун ора мазкур шеърни хаёлан, ҳатто овоз чиқариб эслардим. Мана ўша шеър:
"Гиламлар осилмаган
яланғоч девордан
уяласан мен.
Уятчан иним менинг,
Ҳокисор иним менинг. "
Табиатимда ҳокисорликдан ҳам кўра уятчанлик устунроқ эди ўшанда. Йиллар оша бу хислатни енгиб, ҳаётга дадилроқ кириб боришга уриндим, аммо айнан уят ҳисси кишининг ўзига боғлиқ бўлмаган энг алоҳида, ягона туйғу бўлиб чиқди. У сунъий яратилиб пайдо қилинмайди, ундан ахийри маҳрумлик эса атроф, жамоанинг бунга аслида арзиш арзимаслигига бориб тақаладиган тажриба. Ўшанда эса ўз ўзидан уялиш ҳисси қолади.Яна эса барисидан уялиш шарт ҳам эмас. Менимча шоирнинг сатрлари ўзингдан ўзинг уялишинг, бу ҳис қаршисидаги қочиб қутулиб бўлинмас ёлғизлик ҳақида.
Гап уятчанлик ва шеър ҳақида ҳам эмас. Кундалик мулоҳазаларни қисман бир туркум, блокда эълон этиш нияти кўпдан буён туғилган. Шунда унинг номини шеър номи билан исмлаш ғояси пайдо бўлди. Чунки урвоқдек шеърда оддий бир девор қаршисидаги улкан яшаш масъулияти бордек. Ўша масъулият асносида юзага келадиган фикрлар "Кундалик эҳтирослар" блогида бериб борилади.
