Apr 12, 2022
Ривоятга кўра, шоҳ Сулаймоннинг қўйидаги сўзлар нақшлаб ўйиб ёзилган узуги бор эди: "Ҳаммаси ўтади."
Бир донишманд шу гапни айтиб узукни унга туҳфа этганди: "Уни ҳеч қачон зинҳор бармоғингдан ечма!"
Қайғу лаҳзаларида ва оғир кечинмаларда Сулаймон ёзувга қарарди ва тинчланарди.
Бироқ кунларнинг бирида шу қадар бахтсизлик юз бердики, доно сўзлар Сулаймонни овутиш ўрнига унда нафрат оловини ёндирди, у узукни бармоғидан суғурди ва ерга улоқтирди.
У ерга тушиб гир айланганда шоҳ тўсатдан узукнинг ички томонида яна қандайдир ёзув борлигини кўрди. У ҳайратга тушди, чунки у бундан бехабар эди. У қизиқсиниб, узукни кўтарди ва шуларни ўқиди:
"Бу ҳам ўтади."
Заҳарханда кулиб, Сулаймон узукни бармоғига тақди ва уни ҳеч қачон бошқа ечмади.
