Jul 18, 2021
Шамол Чечакни учратиб, уни севиб қолди. Майин силаб эркалаганида Чечак ҳам унга гул ҳидини таратиб, янада улкан муҳаббат билан жавоб қайтарди.
Шамолга бу оз туюлди, ва шундай қарорга келди: "Агар Чечакка барча эҳтирос ва кучимни берсам, у менга яна ҳам каттароғини туҳфа этади." Ва у Чечакка севгисининг қудратли нафасини пуркади. Бироқ Чечак бундай жунбушни кўтара олмади ва синди.
Шамол уни қад ростлатиб, жонлантиришга уринди, лекин қўлидан келмади. Шунда у сокин қотди, Гулга нафис нафасини йўллади, бироқ у кўз ўнгида сўлиб битаётганди. Шунда Шамол ҳайқириб юборди.
-Мен сенга бор кучимни бердим, сен эса йиқилдинг. Афтидан сенда мени севишга мажол бўлмаган, демакки, мени севмагансан.
Лекин Чечак жавоб бермади. У ўлди.
Кимки севса, ёдида тутсин:
Муҳаббат куч ва эҳтирос билан эмас, меҳр ва тоқатли муносабат билан ўлчанади. Бир марта синдириб қўйгандан кўра, ўн марта ўзни қўлга олган маъқул.
