Олмоснинг баҳоси

Бир ишбилармон Жанубий Африкада йирик бир олмосни сотиб олди, унинг катталиги товуқ тухуми сариғидек келарди. Киши тошнинг ўртасида ёриқ борлигини билиб жудаям хафа бўлди.
Тошнинг янги эгаси олмос билан нима қилиш кераклиги ҳақида бирор яхши маслаҳат беради деган умидда уни заргарга кўрсатди. Уста ҳайрат ила бош чайқади ва деди:
-Бу тошнинг ўртасидан бўлиб, иккита гўзал жавоҳирни ҳосил қилиш мумкин, уларнинг ҳар бири олмоснинг ўзидан ҳам юқори баҳоланади. Аммо муаммо шундаки, табиатнинг бу мўъжизасига эҳтиётсизлик қилиб урилган зарб уни майда бўлакларга сочиб юборади.
Ўшанда жавоҳир тошчалар олмосдан ҳам арзонга нархланиб, ҳеч вақони ташкил этмайди.
У хизмат сафарида бўлган дунёнинг бошқа юртларидаги заргарлар ҳам айни маслаҳатни айтишди.
Шунда унга Амстердамлик қўли гул кекса заргарга мурожаат этишни тавсия қилиб қолишди.
Ўша вақтнинг ўзида ишбилармон Амстердамга учиб келиб, айтилган устани топди.
Монокль билан тошни қизиқиш билан қараб чиқаётиб, заргар хавф ҳақида огоҳлантиришни бошлади. Заргарнинг сўзини дарҳол бўлиб, ишбилармон бу ҳақда ёддан билишини айтди. Заргар кўмак кўрсатиши мумкинлигини билдириб, ишининг ҳақини эълон қилди.
Тошнинг эгаси бунга кўнгач, донишманд заргар унинг орқасида узоқроқда ўтириб, ўз иши билан обдон машғул ёш уста йигитга мурожаат этди. Йигитча тошни олиб,олмосни кафтига қўйди ва болғача билан ўртасидан бир урди, уни иккига ажратиб, юзига ҳам боқмасдан, заргарга қайтарди.
Ҳайрат ёқасида қолган жавоҳир эгаси сўради:
-У сизларда узоқ вақтдан буён ишлайдими?
-Энди уч кун бўлди. У тошнинг асл баҳосини билмайди, шунинг учун унинг қўли қаттиқ бўлиб қалтирамади.

Тушунча: ҳаётдаги муаммоларга енгил кўчадигандек боқинг ва ўзингизга ҳал этиш мураккаб масалаларни яратманг.