Oct 05, 2022
Подишоҳ боғнинг ёнидан ўтаётиб, девор оша ўрик дарахтини экаётган боғбонни кўриб қолди.
-Эй, қария,-дея мурожаат қилди подшоҳ боғбонга,-сенинг умринг поёнига етмоқда, бу дарахтнинг меваси сенга насиб қилмаслиги аниқ, унда нега бунчалар куйиб пишяпсан? Ҳа, биламан, биламан, дарҳол дейсан: "Аждодларимиз бизга қайғуриб меҳнат қилишган, биз эса авлодлар учун ишлашимиз керак." Бироқ барибир жавоб бер, зулматга яширинган ўтмишни эслашдан маъни борми ва ҳали қоронғиликдан чиқмаган келажак ҳақида ўйлаш ўринлими? Ахир бизга айни- ҳозирги вақт тегишли.
-Боғбонни англаш сенга эмас, ҳукмдор,-жавоб берди қария.-Сен ўтмишни эслашни истамайсан, чунки уни сенда бўлганидан бўлмагани афзал эди. Сен келажак ҳақида ўйлашни ҳоҳламайсан, чунки ундан қўрқасан. Шунга хулласкалом ҳозирингнинг менга қизиғи ҳам йўқ.
