Ҳаёт истаганимизда аччиқ ва ширин...

Шаҳарга киришдаги даштда бир киши ўтирарди. Унинг ёнига бир йигит яқинлашиб сўради: " Бу ерда бир марта ҳам бўлмаганман. Бу шаҳарда қандай одамлар яшашади? " Чол унга савол билан жавоб берди: " Сен тарк этган шаҳарда қандай одамлар бор эди? "

"Улар худбин ва ёмон кишилар эди. Шунинг учун у жойдан жон деб кетдим."  

"Бу ерда ҳам худди ўшанақаларни учратасан."-дея жавоб қилди чол. 

Орадан бироз ўтгач, айнан шу ерга бошқа бир киши яқинлашиб, ўша саволни берди: " Ҳозиргина келдим. Айтинг-чи, бобо, бу шаҳарда қандай кишилар истиқомат қилади? " Чол яна ўша жавобни берди:" Айтгин-чи ўғлим, сен яшаган шаҳарда одамлар ўзини қандай тутарди? " Улар жуда оқкўнгил, меҳмондўст, бағрикенг кишилар эди. У ерда кўп дўстларим қолди, улардан айрилиш менга оғир. "

-"Бу ерда ҳам худди шундайларни учратасан. "- жавоб берди қария. 

Бир четроқда туяларини суғораётган савдогар гап-сўзни тинглаб турарди.Иккинчи одам киши кетиши ҳамон чолга яқинлашиб, ўпкалангандек деди: " Нега сиз иккита одамнинг бир хил саволига икки хил жавобни қайтардингиз ? " 

"Ўғлим,- деди қария.-Ҳар бир инсон юрагида ўз дунёсини жойлайди. Кимки, келган юртида ўтмишда яхши нимадир топмаган бўлса, бу ерда ҳам уни учратиши амримаҳол. Кимки келган жойида дўстлар орттирган экан, бу ерда албатта, содиқ ва вафодор дўстларни учратади. Демакки, атрофимиздаги кишилардан нимани излаб топсак, улар шундай хислатли бўлиб етишадилар..."