Оғир ҳақиқат

Аҳмоқ бозордан Ҳақиқат сотиб олди. Нима ҳам дердик, омади чопди. Эвазига учта аҳмоқона савол берди, қайтимига иккита мушт ҳам туширишди ва у кетди.
Кетди дейиш осон. Ҳақиқатни кўтариб юриш қийин. Кўтарган билади. У жудаям каттакон. Ҳақиқат зил-замбил. Унга миниб минолмайсан, танангда қўлтиқласанг- узоққа бормайсан.
Аҳмоқ Ҳақиқатини ортқилаб чайқаларди. Ташлаб юбориш увол. Ахир ҳақи тўланган.
Уйгача зўрға тирик келди.
-Қаёқларга йўқ бўлиб кетдинг, Аҳмоқ-хотини ташланди унга.
Аҳмоқ унга борича тушунтирди. Фақат бир нимани айтолмади: нима ўзи бу Ҳақиқат, нега керак, ундан қандай фойдаланиш мумкин.
Ҳақиқат кўчанинг ўртасида ётарди ҳеч қандай дарвозага сиғмай. Аҳмоқ эса хотини билан кенгашда- нима қилса экан бу қурмағур Ҳақиқатни. Рўзғорга ярамаса.
Унақасигаям, бунақасигаям айлантиришди, жўяли ҳеч нима топа олишмади.
Нима қилса Ҳақиқатдан қутилишаркан.
-Бор,-деди хотин Аҳмоққа,-Ҳақиқатингни сот. Кўп сўрама. Қанча беришса ҳам майли. Барибир ундан ҳеч наф йўқ.
Аҳмоқ бозорда ивирсиди. Кўринадиган жойга чиқиб бақирди.
-Ҳақиқат бор! Ҳақиқат! Кимга керак-кеб қолинг, об қолинг!
Лекин ҳеч ким қиё ҳам боқмади.
-Эй, ҳалойиқ,-бақирди Аҳмоқ.-Ҳақиқат ол! Арзонига бераман.
-Ҳа, йўқ-жавоб берди халойиқ.-Керакмас бизга Ҳақиқатинг, ўзимизда бор- сотиб олинмаган
Аҳмоқнинг ёнига бир Ақлли яқинлашиб қолди. Ҳақиқатнинг атрофида гир айланиб сўради.
-Ҳа, йигит, Ҳақиқат сотяпсанми? Қанча сўрайсан?
-Оз, жуда оз,-суюнди Аҳмоқ,-қуруқ раҳматга бераман.
-Раҳматга, холосми?-каловланди Ақлли.-йўқ, бу менга қиммат.
Яна бир Ақлли шошиб келди ва у ҳам савдолашди. Бир бири билан тортишишди, тортишишди ва битта Ҳақиқатни иккисига сотиб олишга қарор қилишди.
Ҳақиқатни иккига бўлишди. Иккита ярим ҳақиқат ҳосил бўлди, ҳар бири бутунидан кўра енгилроқ ва қулайроқ эди. Бундай яримҳақиқатлар кўз қувнатадиган.
Ақллилар бозор ичида йўл солишди, ҳамма уларга ҳасаддан лол. Кейин қолганлар ҳам уларга қараб ўзларига ярим ҳақиқат ясаб олишди.
Ақллилар ҳақиқатни кесиб, ўзларига ярмини заҳиралашди.
Энди уларга бир бирлари билан гаплашишлари осон.
"Сиз аблаҳсиз!"-дейиш лозим жойда" Феълингиз оғир экан. ", дейишади. Сурбетни шўх-шаддот, ёлғончини хаёлпараст аташ мумкин.
Энди бизнинг Аҳмоқни ҳам Аҳмоқ санашмайди.У ҳақда "ўзига хос фикрлайдиган" деб қўя қолишади.

Ф. Кривин