Юлдузлар ёғилган йўл

Ойижон, биз қаёққа кетяпмиз? 

-Одамлар ҳузурига кетяпмиз, ўғлим, улар иссиқ жой беришади ва биз ҳалок бўлмаймиз. 

-Ойи, нега бу ерда сигир билан қолмаяпмиз, мен эрталаблари унинг сутини ичишни ёқтираман. 

-Ўғлим, сигир энди йўқ, уни сотиб юборишди, биз уйида яшаган буви эса ўлди. Биз қолган одамларга керак эмасмиз. 

-Бошқа одамларга керак бўлмасак, унда нега яна улар ёнига кетяпмиз.?-сўради мушукча. 

-Биласанми, болажоним, одамлар ҳар хил бўлади, биз улар томон отланган яхши одамлар ҳам бор, яна шундайлари борки, улар ҳайвондан ҳам бадтар, жониворларга озор беришдан ташқари ўз болаларини ҳам ёмон кўришади. 

-Демак одамлар, улар ҳақида менга сўзлаб беринг. 

-Мен сенга бувимиз ҳақида гапириб бераман. У мени қишда дашту далада топиб олганди, мен деярли муз қотгандим, билмадим, мени кераксиз матоҳдек улоқтиришганди. Бизнинг бувижонимиз эса мени топиб олди, бағрида иситди, уйидан жой, қалбидан меҳр берди. Мана шунақа яхши одамлар бўлади. 

-Ойи, демак биз бувимиздек меҳрибон одамларни топамизми? 

-Шунга умидворман, ўғилгинам. Акс ҳолда... 

-Ойи, нима акс ҳолда. Жим турмай тезроқ гапиринг! 

-Акс ҳолда совуқ ҳаво ва ёмғирлар остида жон сақлашимизга тўғри келади. 

-Ойи, унда ўлиб қоламиз-ку! 

-Билмадим, жоним болам, бахт юлдузига жуда умид қиламан. 

-У юлдуз қаерда? 

-У осмонларда, ўғлим, одамлар шундай дейишади. 

-Ойижон, йиғламанг, биз албатта бахт юлдузини излаб топамиз, ойи, энди катта бўлдим, уни ахтаришга сизга ёрдам бераман. 

-Раҳмат, ўғлим, бу шафқатсиз оламда сен менинг энг улкан қувончим ва умидимсан. Мен сенинг учун яшайман. 

Атрофга зулмат тушган, ой ёруғида йўлкада она мушук ва болачаси кетиб борарди, юлдузлар эса кўкдан ёғилиб улар йўлини нурафшон этиб, уларни бахтга элтаётганди. 

Лилия Гейсс