Jul 17, 2024
Бор экан-да, йўқ экан, икки дўст бўлган экан. Бири журналист, иккинчиси қамоқхона бошлиғи. Хуллас, журналист ўлим жазосига ҳукм этилганлар ҳақида мақола ёзмоқчи бўлибди. Аниқроқ айтганда уларнинг сўнгги ҳафтадаги умри ҳақида. Улар нималарни ўйлашади, ўзларини қандай тутишади ва ҳоказо. Журналист ўша турмахона бошлиғи лавозимидаги дўстининг ҳузурига келиб, деди, демак, мақола ёзмоқчи эдим, бу ҳаётий чиқиши учун мени ўлимга ҳукм этилганлар ҳаётини ичдан кузатишга уларнинг ёнига камерада жойлаштирсанг дегандим. Бошлиқ бир зум ўйлади ва деди:
-Яхши, сени қамоққа тиқаман, фақат бу ҳақда ҳеч ким билмаслиги лозим, Мен керакли ҳужжатларни ҳозирлайман, фақат ҳеч кимга чурқ этма, билиб қолишса ишдан ҳайдашади. Яхшиси сен ҳам раҳбарингдан икки ҳафтага таътил ол, у ҳам сени қаердалигингни билмасин. Хуллас, улар бу ишни ҳал қилишди, журналист эртаси куниёқ қамоқ ичида ўлимга маҳкумлар ёнига солинди. Ҳужжатга кўра, у ашаддий қотил- маньяк бўлиб, икки ҳафтадан сўнг электр курсида ўлдирилиши керак эди. Шу ҳолда бояқиш журналист беш кун қамоқда ўтириб, мақолалар учун баъзи қайдлар ёзишга улгурди, ўлим ҳукми ижросини кутаётганларни кузатди, шу пайтда қамоқхона ичида турмахона бошлиғи тўсатдан ўлиб қолгани ва эртага унинг дафни бўлиб ўтиши ҳақидаги мишмиш оралади. Журналист юрагини чангаллаб қолди. У шу ондаёқ эшикни қаттиқ уриб, уни қамоқхона бошлиғи ўринбосари ҳузурига олиб боришларини талаб қилди. Унинг талабини бажаришди. Ўринбосар хонасида журналист бошидан ўтганини сўзлаб, ёлғондакамига жиноятчи экани, мақола ёзаётгани, бошлиқ билан келишгани ва ҳоказо ва ҳоказоларни гапирди. Ўринбосар буларни кулимсираб тинглаб, бу яқин вақтда электр курсисида ўлимини кутаётган одамда учрайдиган табиий ҳолат эканини айтди. У қўриқчини чақириб, нотавон журналистни камерага қайтариб олиб бориб қўйишни сўради. Журналист қаршилик кўрсатди, жавобан эса у саваланди.
Камерага олиб келишганда у норозилик кўрсатишда давом этаверди, бор овозда ҳайқириб, бу ерга тўсатдан тушиб қолганини, мудҳиш хато юз бериши мумкинлигидан бўзларди. Ҳар куни шу тахлит бир хил дийдиё эди. У ишхонасига, керакли идораларга телефон қилиб, у ҳақда қизиқиб кўришларини талаб қилди. Бироқ унинг дод войини бирор зоғ эшитай демасди. Устидан фақат кулишарди. Ўнинчи кунга келиб журналист ўзини қутқаришга барча уринишлари бекорга эканини англаб, энг ёмонига ўзини ҳозирлай бошлади. 13 куни ўринбосар камерага келиб, эртага соат 10.00 да унинг қатли юз беришини маълум қилди. У журналистдан бирор ўтинчи бор ёки йўқлиги ҳақида қизиққанда, у бунгача сўраганларини бажаришларини сўради. Ўринбосар жилмайиб, у кўрсатган таҳририятга қўнғироқ қилганида у одам таътилда эканини билдиришганини айтди. Ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идоралар эса уни ўта ашаддий ва манфур қотил деб аташган. Журналист бир сўз қотмади, юм-юм йиғлади. Дўсти ҳужжатларни обдон сохталаштирганди... Кейинги кун эрталаб уни электр курси турган залга элтишди. Унга ўтирғизишиб, барча зарур амалларни кўришди. Журналистнинг тиззалари қалтираб, юраги қайнаб урарди. Ҳозир у ўлади... Ҳаммаси қатлга тайёр бўлганда кутилмаганда... залга... қамоқхонанинг тирик бошлиғи кулимсираган ҳолда кирди ва деди:-Хуллас шу! Мана энди маҳкум қатлдан аввал нимани ҳис этиши ҳақидаги мақолангни ёзишинг мумкин!
(Бўлган воқеа)
