Feb 02, 2024
Менга жудаям кексайган бир буви қўшни турарди.
Мен раҳмдиллигим сабаб- уйига кириб, унинг аҳволидан хабарлашардим: дўкондан ул-бул, озиқ-овқат, келтирардим, ёки шунчаки суҳбатлашардим, ё-да уйимдан кампирга ширинликлар чиқарардим.
Хуллас ярим йил муқаддам буви вафот этди. Улғайган фарзандлари унинг квартирасини сотишга тушишди. Бундан олдин улар менинг олдимга келиб дейишдики, бувижон менга ниманидир васият қолдирибди.. ЭСКИ ПИАНИНОНИ...
Яна улар бу ҳақда масхараомуз, беписанд оҳангда буни менга маълум қилишди.
Майли, яхши, пианино бўлса пианинода. Менга бу хуш ёқди. Аммо орадан бир ҳафта ўтгач пианинонинг ичидан олтин ва қимматбаҳо тақинчоқларга тўла халтачани топиб олганимдан сўнг бу хурсандлик бир неча баробар ўсди. Халтачанинг ичига мана бу ёзувли қоғоз ҳам илова этилганди: "Тилла меҳрибон қўлларда бўлиши керак."
Р. Д
