Sep 26, 2023
У хотинини ёмон кўрарди. Кўрарга кўзи йўқ эди.
Улар 15 йил бирга яшашди. Шу 15 йилни ичида тўлиқ у ҳар тонг аёли жамолини кўрарди, бироқ сўнгги йилда унинг қилиқлари диққатини оширадиган бўлди. Айниқса улардан бири: кўрпани остидан қўлларини чиқариб ёйиб, дегани: " Салом, қуёшжон! Бугун ажойиб кун бўлажак! " Келасини олганда оддийгина жумла, аммо озғин қўллари, уйқусираган юзи унда ёқимсизлик уйғотарди.
Аёл ўрнидан турарди, дераза олдига секин юриб борарди, бир неча лаҳза олисларга тикиларди. Сўнг устидан тунги кўйлагини ечиб, ваннага йўл оларди. Никоҳдан аввал у хотинининг баданидан, ҳирсини , қонини қиздиришидан лол эди. Танаси ҳамон дуркун, гўзаллигига қарамасдан унинг яланғоч кўриниши унда жирканиш уйғотарди. Бир гал у "мудроқлик" жараёнига нуқта қўйиш учун хотинини бир силтаб итариб юбормоқчи ҳам бўлди, аммо базур муштини куч билан қисди ва қўполлик билан деди:
-Бўлсанг-чи, тез, жонга тегди,ахир !
У эса яшашга шошмасди, аёл унинг четда ким билан ошиқ-маъшуқлиги ҳақида биларди, эри уч йилдан буён учрашаётган қизни танирди. Аммо вақт ўз қадрингни синаш жароҳатини узоққа чўзарди, у фақат ҳеч кимга керакмасликнинг ғамгин доғини қолдираётганди. Аёл эридаги қаҳри қаттиқликни, эътиборсизликни, ёшлигини яна яшаш қолиш иштиёқини кечирарди. Бироқ ҳар бир дақиқани тушуниб англаб, қадамба қадам ҳаёт кечираётганига ҳалақит беришига ҳам йўл қўймасди.
Аёл бетоб бўлиб қолганини билгандан сўнг шундай яшашга аҳд қилди. Касаллик ойма ой уни кемириб, ахийри яқинда адойи тамом этади. Уйғонаётган ўта зарур эҳтиёж- қани эди ҳаммага беморлигини айтса. Ҳаммага!
Ҳақиқатнинг бераҳмлигини камайтириб, уни қисмларга бўлсангу, яқинларингга бир-бир тарқатиб чиқсанг. Лекин энг оғир кунларида у яқинда содир бўлажак ўлим ҳиссини ёлғизликда англаб яшади, қолган кунларда бу ҳақда ҳеч кимга оғиз очмасликка қатъий қарор қилди. Унинг кунлари тугаб битаётганди ва унда кунма кун теран фикрловчи кишининг донишмандлиги шаклланиб борарди.
У бир ярим соат йўл босиб, қишлоқ кутубхонасига бориб, у жойда пинҳона холи қола оларди. Ҳар куни аёл тепасига кекса кутубхоначи томонидан ёзилган " Ҳаёт ва ўлим сирлари" деган ёрлиқ осилган жавонлар билан тўсилган ингичка йўлакдан юриб, ўзига зарур жавоблар жойлашган деб туюлган керакли китобни топарди.
Эркак эса ўйнаш аёлникига келарди. Бу ерда барчаси ёруғ, илиқ ва қадрдон эди. Улар уч йилдан буён учрашишарди, аммо у аёлни бу вақтда бошқача ғайритабиий ҳис билан севарди. Рашк қилар, хўрлар, хўрланар, бироқ унинг навқирон танасидан йироқда нафас ола олмасди.
Бугун у бу ерга келди ва қатъий қарор унда уйғонди: ажрашиш керак. Нима қилади учаласи қийналиб: у хотинини ёмон кўради, устига устак ундан тоқати тоқ. Бу ерда эса у янгитдан, бахтиёр яшайди. У хотинига нисбатан қачондир кечирган илиқ туйғуни хотирлашга уринди, аммо қўлидан келмади. Туйқусдан унга турмуш ўртоғи танишган кунидан бошлаб у ёқимсирамаган бўлиб туюлди. У қопчиғидан аёлнинг сувратини чиқариб, ажралишга қарори қатъийлигига белги ҳолда уни бўлакларга йиртиб парчалади.
Улар ресторанда учрашишга келишишди. У ерда олти ой муқаддам турмуш қуришганининг ўн беш йиллигини нишонлашганди. Аёл биринчи бўлиб етиб келди. Эркак эса учрашувдан олдин уйга кирди, узоқ вақт ажрашиш учун керакли ҳужжатларни ахтариб ғаладонни кавлаб тимирскиланди. У бирмунча асабийлашган ҳолда қутиларни ағдариб, ичидагини полга сочарди. Улардан бирида тўқ кўкранг папка бор эди. Илгари буни кўрмаганди. У полга ўтириб, папканинг тасмасини бир суғуриб ечди. Унинг ичида у нима бўлса-да, бошқа нарсани, ҳатто уни шармандаликка фош этиши мумкин суратларни кўришни кутганди. Лекин бунинг ўрнига кўплаб тиббий таҳлиллардан кўчирмалар, хулосалар, маълумотномалар қўлига илинди. Варақларнинг барчасида хотинининг исм-шарифи битилганди.
Топилдиқ танасини электр токидек илкис титратди, елкасидан совуқ ҳовур югурди. Ахир аёли бетоб! У интернетга кирди, излаш жойига ташхис номини ёзди ва экранда даҳшатли ибора пайдо бўлди: "6 ойдан 18 ойгача". У саналарга кўз югуртирди, текширув бошлангандан буён орадан ярим йил ўтган. Сўнгра нима бўлгани ёдида йўқ, бошида бир жумла айланарди:" 6 ойдан 18 ойгача".
Хотини уни 40 дақиқа кутди. Телефон жавоб бермасди, ҳисобни тўлаб, кўчага чиқди. Гўзал куз ҳавоси эди, қуёш қиздирмасди, бироқ юракни илитарди. "Қанчалар бу ҳаёт ажойиб, қуёш, ўрмон билан биргаликда заминда яшаш нақадар тотли."
У ўз касаллиги ҳақида билганидан бери илк бора ўзига ўзи раҳми келиб кетди. У касаллиги ҳақидаги мудҳиш сирни эридан, қариндошларидан, дугоналаридан яширишга куч топа олганди. У ўзининг ҳаётини бузиб бўлса-да, уларнинг тинчини бузишни ҳоҳламади. Зотан бу ҳаётдан энди фақат хотиралар қолади.
У кўча бўйлаб юраркан, кишиларнинг кўзи эртанги кун умидида товланаётганини кузатарди, энди қиш келади, ундан кейин эса баҳор! У энди бу ҳисни кечиришдан маҳрум. Ғам унинг беҳад азобларди, ниҳоят у ташқарига чиқиб, кўзидан дув-дув ёш бўлиб тўкилди...
Эркак хонанинг ичида изғирди. У умрида илк бора вақтнинг фонийлигини жиддий, жисмонан оғриқли ҳис этди. У хотинининг ёш ҳолидалигини,энди танишгандаги умидларга тўла даврини эслади. Ахир у ўшанда аёлини севарди. Унга ўн беш йил ўтмагандек туюлди. Ҳаммаси олдинда: бахт, ёшлик, умр...
У сўнгги кунларда кечаю кундуз унинг бошида парваришда бўлди, бундан бахтиёрлик туйди. У хотини уни тарк этишидан чўчиётган, уни сақлаб қолиш учун барини беришга тайёр эди. Мабодо кимдир унга бир ой аввал хотинидан нафратланиб, ундан ажрашмоқчи бўлгани ҳақида эслатганда, у шундай дерди: " У мен эмасдим. "
У хотинининг ҳаёт билан видолашаётгани оғир кечаётганини уни ухлаяпти деб ўйлаб тунлари йиғлаб чиққанида кузатарди. У инсонга саноқли кунлари қолганини билишдек қаттиқ жазо йўқлигини яхши тушунарди. Аёл яшаш умидидида умид бахш этувчи бўлмағур бир нимага чирт этиб ёпишиб оларди.
Аёл икки ойдан сўнг вафот этди. У хотинининг тобути элтилган йўлни қабристонга қадар гулларга кўмди. У майитга тупроқ тортишганда ёш бола каби ҳўнг-ҳўнг йиғлади, минг ёшга қариди...
Уйда ёстиғи тагидан хотини қўли билан янги йил кечасида тилак битган хатни топди: "Сўнгги кунларимгача у билан бахтли қолсам". Айтишларича, Янги йил олди тиланган тилаклар ижобатини топаркан. Афтидан бу рост гап, чунки ўша йили у шундай ёзганди:" Озод, эркин бўлсам. "
Ҳар ким орзусига эришди.
Тармоқдан.
