Алвидо, яхшилик!

Бир дугонам бор эди. Оқкўнгил, меҳрибон, бирам ажойиб. Бирга таътилга чиқардик, борини баҳам кўрардик. Ишни ҳам, орзуларни ҳам, нарсаларни, пулларни . Унинг эркак бароқ мушуги бор эди. Қоп-қора, қўрс, ёшгина. Кунларнинг бирида қиз бир йигит билан танишди.
Учрашиша бошлашди, кейин эса биргаликда яшашга ўтишди. Ёқимсиз бир куни уларникига кирганимда у ерда мушукнинг йўқлигига амин бўлдим.Билсам- жониворни мангуга ухлатишибти. Йигитининг қандайдир " аллергияси" бор экан, шундоққина ўлимга ухлатиб қўя қолибти. Керакли одамни чақирибти ва ухлатибти. Ҳеч кимга, ҳатто менга ҳам мушукни олиб боқишни таклиф қилмаган, бошқа чорани қидириб ҳам кўрмаган, маъшуқини ишга кузатгач, унга кутилмаган совға ҳозирлаган. Севгилиси буни маъқуллаган. Бунга жазм этолмасдим. Устига устак "мана мени кўриб қўй" деган маънода ҳаммасини оғиз кўпиртириб сўзлади.
У билан алоқам мессенжерларда "салом-алик" дан ўтмай қолди. Орадан икки йилдан сўнг мушук-қотиллар бошқа ерга кўчиб ўтишди, янги уйдан расм жойлашди. Мушукча билан тушилган суратни. Унинг тагида " оиламизнинг суюмли аъзоси" деган изоҳ ҳам бор эди. Янги мушукча илгариги қора ва қўпол мушукдан кўра зотдор эди. Бу қандайдир аҳамиятга эгами? Билмадим. Уларни табриклашни ҳоҳламадим. Бариси жирканч туюларди. Шу тариқа битта дўстнинг баҳридан кечилди.
Орадан йиллар ўтиб бу воқеани ажойиб бир инсонга гапириб бердим. Қулинг ўргилсин бир кишига. Ҳазилкаш, билағон, меҳрга лиммо-лим, бориб турган хушрўй одамга.
Ва ундан буни эшитдим- " қандайдир бўлмағур мушук туфайли ҳаётингдан бутун бир инсонни қандай ўчира қолдинг? Ахир у нари боргани бир иркит жонзот бўлса. Мен ҳам бир кучукни ирғитдим. Ҳамма ерни расво қилаверди, уни улоқтирдим. "
Хўш, энди нима? Ҳеч нима.
Яна бир одамнинг баҳридан ўтилди. Тамом-вассалом!

М. Р